کتاب نور «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ»
| ||
عرش در قرآن عرش در لغت، عرش به معناي سقف يا چيزي است كه داراي سقف است. به تخت هاي بلند نيز عرش مي گويند، چنانچه در داستان سليمان ميخوانيم: «ايكم يايتني بعرشها(1)»؛ كدام يك از شما ميتوانيد تخت او (بلقيس) را براي من حاضر كنيد.(2) به داربست هايي كه براي برای پا نگه داشتن بعضي از درختان ميزنند، نيز عرش مي گويند، چنانكه در قرآن ميخوانيم: «و هو الذي انشأ جنات معروشات و غير معروشات»؛ او همان كسي است كه باغ هايي از درختان داربست دار و بدون داربست را آفريد.(3) هنگامي كه در مورد خداوند عرش را به كار ميبريم منظور از آن مجموعه جهان هستي است. عرش، تخت حكومت پروردگار محسوب ميشود. در تفاسير آمده كه منظور از عرش خدا اين است كه خداوند تسلط كامل بر امور هستي و مخلوقات خويش دارد. خداوند ميفرمايد: «ربكم الله الذي خلق السموات و الارض في ستْ ايام ثم استوي علي العرش»؛ پروردگار شما خداوندي است كه آسمانها و زمين را در شش روز (شش دوران) آفريد، سپس به تدبير جهان هستي پرداخت.(4) برای مشاهده به ادامه مطلب برید
برچسبها: عرش و کرسی در قرآن, ادامه مطلب [ شنبه 17 اسفند 1392
] [ 15:22 ] [ میلاد شهسواری ]
[ |
|
|
[ طراحي : وبلاگ اسکين ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |